BİR İNSAN BUYUTMEYE BAŞLAMAK

   İlk baştada söylemiştim işinde profosyonel bir doktorum ama acemi bir anneyim diye. Daha öncesinden birçok arkadaşım benden daha önce çocuk sahibi olduğu için ilk başta onların bebeklerinden başladı aslında deneyimlerim

   

    Ebeveynliğin sadece çocuğa çok iyi bir bakım yapmak olmadığını anlamam. Sevmek,sevginin çok önemli olduğu ama bu sevginin içinde emeğinde varolduğunu görmem..

  

   Bebeklerinde yakından gözlemleyince sevimli birer canlı oyuncak olmadığını fark etmemde busayede oldu.Sonra ilgili&ilgisiz(burada kasettiğim sadece bakımı değil,bu bebek daha deyip onun muhteşem  beynini farkındalığına ilgisiz ebeveynler),huzurlu&huzursuz ailelerin çocukları arasındaki DEHŞET verici farkı görmemde..

  

    Her şeyden önce sağlıklı,ayakları yere sağlam basan,güçlü ebeveynler lazım sağlıklı çocuk yetiştirmek için..Hayat dönem dönem iniş çıkışlarla dolu,her zamanda tozpembe olamamakta maalesef ama O’nun için ayağa kalkmasını,kötü dönemlerde dahi O’nun en az etkilenmesini yolunu aramak zorundayız..Çünkü tahminleriizden de çok etkilenmekteler..Yetişkinlerin psikolojik problemlerinde özellikle erken çocukluk döneminin sorgulanması da  bu yüzdendir..

Birçok çocuk gelişim uzmanı 0-6 yaş özelliklede ilk üç sene insan beyninin dünyadaki hiçbir bilgisayarla kıyaslanamayan bir işlemci olduğu, fakat kullanılmadığı, uyarılmadığı zamanda bu beyin hücrelerin bir kısmının öldüğünü belirtmiştir.O yuzden 7 yaş çok geç denmekte eğitim için.Son otuz yılda çocuk beyin gelişimi ile ilgili çok şey öğrenildiğini,çok gelişme olduğunu bu yuzden de  anne&babalara bu konuda gerek seminerlere katılarak,gerek kitap okuyarak, araştırarak eğitim almalarını önermekteler Bunu EN KIYMETLİLERİMİZ İÇİN yapmamızı öneriyorlar..

  Buyuzden de bende anne olduğumdan beri ne yapılabilir diye araştırmaktayım.Elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Bebeğe kitap almam,ona bir şeyler koklatmam,herseyi anlatarak yapmam ilk başta etraftaki en yakınlarımada garip gelsede sonuçlarını görünce aynı yöntemi onlarda uygulamakta..Bakıcısıda bu konuda yeniliklere açık bir teyzemiz olduğundan oda sevgiyle elinden geldiğince yardımcı olmakta. Bebeklik döneminde yapılabileceklerle ilgili bu linki inceleyebilirsini..

http://hemannehemdoktor.blogspot.com/search/label/%C4%B0leti%C5%9Fim%20ve%20OYUN

     Bunu yazmaktaki asıl amaç ilginin ne kadar önemli olduğunu son iki haftada cok daha iyi anlamam..Bakıcımız son iki haftadır kendi evinde bakmaktaydı. Evde bakıcımız,yeni üniversite mezunu olan oğlu ve kızı(şuan meslekleri ile ilgili iş baktıklarından evdeler)komşu Teyzesi ve onun en küçüğü lise 1 olan üçkızı sürekli sevgiyle,ilgiyle onunla ilgilenmekteler. İki haftada  oğlum emeklemeye,ellerinden tutuncada epek bir adımlamaya vede konuşmaya başladı. Gelişimi pik yaptı diyebiliriz.Tabiki böyle bir ortam,imkan herkeste olamaz,bizim içinde iki haftalık bir süreçti ama söylemek istediğim, kendime de ders çıkarmam gereken sınırlarımızı zorlamalı ve maksimum onun için gerekeni yapmamız gerekmektiğidir..

Ne verirsek onu almaktalar J